شنـا - اصول تغذیه در کودکان ورزشکار (قسمت دوم)

 

نقش غذا و عوامل تأثیر‌گذار بر نیازهای اساسی تغذیه‌ای کودکان و بزرگسالان:

غذا تأمین کننده انرژی مورد نیاز برای حفظ هموستاز و متابولیسم بدن است. رعایت تعادل میان انرژی دریافتی و انرژی مصرفی برای حفظ سلامت و فعالیت متعادل بدن ضرورت دارد.

در کودکان علاوه بر نیاز به انرژی طی متابولیسم پایه، اثر گرمازایی غذا، تنظیم دمای بدن و انجام فعالیتهای روزمره یا حرکات ورزشی، مقادیر انرژی اضافه تری برای تأمین نیازهای رشد و بلوغ نیز باید مورد توجه قرا گرفته و به طور کامل تأمین شود. رژیم غذایی توصیه شده برای کودکان ورزشکار باید مبتنی بر تأمین انرژی کافی توأم با حفظ تعادل مثبت نیتروژن تنظیم شود. پروتئین موجود در رژیم غذایی، هم دارای نقش تأمین انرژی و هم حفظ تعادل مثبت نیتروژن است. فقدان کفایت انرژی دریافتی از سایر منابع غیر پروتئینی، به تجزیه و شکستن پروتئین به اسیدهای آمینه جهت تأمین کمبود انرژی منجر شده و تعادل منفی ازت را نیز به دنبال خواهد داشت که می تواند، سبب کاهش وزن و تحلیل بافت عضلانی شود.

اختلالات غذا خوردن در کودکان ورزشکار

در اغلب موارد، علت اولیه کمبودهای تغذیه ای در کودکان ورزشکار اختلالات تغذیه ای و محدودیتهای عمدی و آگاهانه در برنامه غذایی است، نه دسترسی نداشتن به غذای کافی.

اختلالات غذا خوردن که به ‌طور عمده ریشه روانی دارد، در دختران بیشتر از پسران است و اغلب پس از آغاز بلوغ و به دنبال افزایش ناگهانی هورمونهای جنسی که موجب ایجاد تغییرات سریع در شکل بدن و افزایش نسبت بافت چربی به ماهیچه و تغییرات روانی می شود، رخ می دهد و علت آن می تواند نارضایتی نوجوان از تصویر ذهنی فرم بدن خود باشد. این اختلالات غذا خوردن که بیشتر به صورت بی اشتهایی بروز می کند، می تواند به وسیله رفتارهایی مانند اصرار به انجام ورزشهای شدید با کاهش عمدی غذای روزانه و حتی استفاده از ملین ها توأم شود که متأسفانه خطر ابتلا به این اختلال هر روز بیشتر از روز پیش سلامت نوجوانان را تهدید می کند.

محدودیت غذایی در کنار فعالیتهای ورزشی طاقت فرسا طی بلوغ، می تواند سلامت آتی فرد را به مخاطره اندازد. این محدودیتها به ‌طور معمول در نوجوانانی که ورزشهایی مانند شنای سرعتی، دو سرعت، ژیمناستیک، باله و کشتی را انجام می دهند شدیدتر است، چون این افراد برای حفظ کارایی بدن به یک فیزیک بدنی خاص نیاز داشته و برای دسترسی به اندام خیالی و حفظ زیبایی آن، خود را تحت فشار روحی و عصبی زیادی قرار می دهند. از جمله علل ایجاد چنین رخدادهایی می توان به اطلاع نداشتن والدین یا مربیان کودکان و نوجوانان ورزشکار از ضرورت تغذیه مناسب، متعادل و متنوع برای حفظ تداوم رشد، توأم با سلامت و کارایی بدن اشاره کرد.

توصیه می شود، کودکان ورزشکار و والدین آنها به طور مرتب تحت مشاوره متخصصان تغذیه قرار گیرند. چون اغلب موارد در نوجوانان و جوانان این توهم واهی وجود دارد که مصرف کافی مواد غذایی، آنها را از داشتن اندامی ‌موزون محروم می کند.

تفاوت نیازهای تغذیه‌ای کودکان و بزرگسالان:

اگرچه اطلاعات در این زمینه هنوز محدود است، اما به روشنی می دانیم که ویژگیهای فیزیولوژیک و متابولیک بدن کودکان در مواجهه با فعالیتهای ورزشی، نیازهای تغذیه ای آنها را از بزرگسالان متمایز می کند که در این راستا به سه تفاوت مهم اشاره می کنیم:

1) افزایش اکسیداسیون چربی نسبت به کربوهیدراتها در بدن کودکان طی فعالیتهایی با شدت متوسط، اتکا به گلیکوژن به عنوان سوخت اصلی ماهیچه را کاهش داده و به همین نسبت اهمیت کربوهیدرات غذایی را به عنوان منبع سوخت ماهیچه کم رنگ می کند.

2) کاهش بازده مکانیکی طی فعالیتهای تحمل کننده وزن، مانند پیاده روی و دویدن، سبب افزایش نیاز به انرژی به ازای هرکیلوگرم وزن بدن در کودکان می شود.

3)تعریق کمتر، کاهش توانایی دفع و تعدیل دمای بدن و بالا بودن نسبت سطح به حجم بدن در کودکان (افزایش تبخیر سطحی)، نیاز به مایعات را به منظور پیشگیری از افزایش دمای بدن، گرمازدگی و کاهش برون ده قلبی افزایش می دهد.

این تفاوتها به موازات پیشرفت مراحل بلوغ و افزایش سایز بدن، کمتر می شود. از طرف دیگر، به علت ناتوانی کودکان در تعدیل دمای بدن، باید از انجام فعالیتهای ورزشی در دمای بالاتر از 37 درجه سانتیگراد، به خصوص در مناطق با رطوبت زیاد که احتمال گرمازدگی را افزایش می دهد، ممانعت به عمل آورد.

ناتوانی در جبران آب و الکترولیتهای از دست رفته طی تعریق می تواند به ایجاد دهیدراتاسیون و نداشتن تعادل الکترولیتها مانند کاهش سدیم خون منجر شود.

شنـا - تدوین استانداردهای ملی استخرهای شنای ایران

استانداردهای ملی استخرهای شنا در ایران از سوی موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی کشور در ۸ مجلد تدوین و در فهرست استانداردهای ایران به شماره های ۱-۱۱۲۰۲ الی ۷-۱۱۲۰۲ و همچنین ۱۱۲۰۳ قرار گرفته است.

علاقمندان به منظور دسترسی و دانلود این استانداردها می توانند به بخش جستجوی استانداردهای ملی در سایت موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی کشور به آدرس http://www.isiri.org/UserStd/StdSearch.aspx مراجعه و با وارد نمودن شماره استاندارد، آنرا دانلود نمایند.

این مهم با تلاش آقای مهندس مسعود نصیری و جمع دیگری از صاحبنظران و متخصصین محقق گردیده است که جا دارد از تلاشهای این عزیزان تشکر و قدرانی گردد.

شنـا - فیزیولوژی شنا

شناگران اغلب دوبار در روز و شش روز در هفته به تمرین در استخر می پردازند. بیشتر آنها با سرعتهای زیر بیشینه و با هدف بهبود سازگاریهای هوازی و تکنیکهای شنا و برخی نیز با تمرینهای اینتروال با بیشترین شدت و به شکل مختلط با هدف افزایش سرعت و ظرفیت ویژه جسمانی که بستگی به مسافتهای مسابقه دارد به تمرین می پردازند.

مطالعاتی که درباره نیاز به انرژی برای تمرین شناگران انجام شده است نشان دهنده نیاز به انرژی فراوان برای اینگونه تمرینهاست.

شرمن و مگلیسکو انرژی مورد نیاز روزانه برای شناگران مرد را بین 4016 – 5402 و در زنان در حدود 3394 – 4016 کیلوکالری برای مدت زمانی در حدود 4 ساعت تمرین در روز برآورد کرده اند. چندی پیش نیز در مطالعه ای که توسط ترپ و همکارانش انجام شده بود، آنها مجموع انرژی مصرفی شناگران در یک گروه زن را برآورد کردند. این شناگران روزانه بین 5 تا 6 ساعت تمرین کرده و حدود 17500 متر و 5 روز در هفته به شنا می پرداختند. انرژی مصرفی آنها در این مدت به صورت میانگین در حدود 1/2± 4/23 مگاژول به شکل روزانه بوده است. مقدار مصرف انرژی از اطلاعات به دست آمده، جمع آوری و برآورد شده است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، برآورد شد که ورزشکاران در بین روزهای تمرین حدود 43 درصد توازن منفی انرژی داشته اند. شناگر سعی می کند با تولید نیروی جلو برنده کافی بر نیروی مقاوم آب غلبه کند و خود را به سمت جلو ببرد. همچنین او سعی می کند، تا با کمترین انرژی به سمت جلو شنا کند. زمانی که مقاومت افزایش پیدا می کند، مصرف انرژی نیز به صورت چند برابر افزایش پیدا می کند(کشش). در هر درجه از سرعت شنا، اشخاص متفاوت دارای کشش متفاوتی هستند که در شناگر بستگی به شکل و ساختمان بدن و درجه مهارت او در شنا دارد.

هولمر نشان داد که مصرف انرژی در شناهای پروانه و قورباغه نسبت به شناهای آزاد و پشت در حدود دو برابر است. این تفاوت به دلیل نوع شناها و ویژگی های آنهاست. بنابراین پاسخهای بدن به مقدار زیادی بسته به تجربه شناگر در سرعتهای متفاوت است و نمی توان آنرا با دوچرخه سواری و دو با سرعتهای متفاوت مقایسه کرد.

شناگران در دامنه ای در حدود 20 ثانیه (50 متر آزاد) تا حدود 15 دقیقه (1500 متر آزاد) به رقابت می پردازند. از نظر تقسیم بندی سنتی در مورد مقدار تولید انرژی، شناگران مثل دوندگان نیمه استقامتی هستند. بنابراین شناگران باید در هر دو زمینه استقامت و سرعت برای تبدیل کردن توان درونی خود به انرژی تمرین کنند.

بنابراین، این حقیقت که این فعالیت به جای آنکه روی خشکی انجام شود در داخل آب انجام می شود، ما را در درک نیازهای این ورزشکاران بیشتر کمک می کند. نکته دیگری که در شنا وجود دارد، مقاومتی به نام آب است که حرکت در آن به سمت جلو از هوا سخت تر است. به دلیل همین نیرو، مهارت شناگران در کاهش مقاومت، بستگی به کاربرد مفید نیروهای جلو برنده و درک نیازهای جسمانی داشته و کار از یک جداسازی و بررسی ساده، بیشتر و نیازمند شناختن بیشتر موضوع است.

هولمر مصرف انرژی بین شناگران را توانایی ها و سطوح مهارتی مختلف مقایسه کرد. او فهمید بین شناگران با تجربه و کم تجربه، شناگرانی که در یک سرعت و مسافت معین مصرف انرژی کمتری دارند که از مهارت بیشتری برخودارند. برای مثال در شنای با سرعت 8/0 متر در ثانیه، افرادی که به صورت تفریحی شنا می کنند 1/4، شناگران خوب 6/2 و شناگران نخبه 2 لیتر اکسیژن در دقیقه مصرف می کنند.

در تحقیقی که توسط ون هندل و همکاران وی انجام شد، آنها مصرف انرژی در شنا را با سرعتی معادل 2/1 متر در ثانیه برای زنان و مردان اندازه گیری کردند. زنان دارای میانگین اکسیژن مصرفی معادل 28 میلی لیتر در دقیقه در ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بودند در حالیکه در مردان این مقدار 36 میلی لیتر در هر کیلوگرم از وزن بدن است.

از طرف دیگر کارشناسان اغلب ورزشهای سرعتی را جزء ورزشهای بی هوازی و ورزشهای استقامتی را جزء ورزشهای هوازی دسته بندی می کنند. به هر حال، همه ورزشها نیازمند ظرفیت زیاد از لحاظ شدت تمرین و استقامت هستند. سرعت و شدت تمرین از عوامل اصلی تعیین کننده مسیرهای هوازی، یا بی هوازی هستند. مسیرهای هوازی مقدار کمی از انرژی مورد نیاز برای ورزشهای سرعتی را فراهم می آورند.

شنـا - 7 نکته برای شنـاگر شدن

1- ترس از آب را کنار بگذارید.

2- شنا را به عنوان یک ورزش قهرمانی نگاه کنید و آنرا برای تفریح یاد نگیرید.

3- در شنای قهرمانی تکنیک ۷۰ درصد، قدرت ۲۰ درصد و تمرکز 10 درصد، تأثیر گذار خواهند بود.

۴- همواره سعي کنيد در آموزش تکنيک، از يک مربی خوب و با تجربه استفاده کنید و سعی نکنید که خودتان تکنیکها را بدون آگاهی فرا بگیرید.

۵-به منظور حفظ سطح آمادگی و بهبود رکوردهای قبلی، تمرينات منظم و مداوم همراه با يک برنامه تمرينی مناسب را زیر نظر یک مربی کارآزموده دنبال نمائید.

۶- به منظور اثر بخشی بهتر تمرینات سعی کنید اضافه وزن نداشته باشید.

۷- قدرت و توان خود را در هنگام شنا تقسیم کنید.

شنـا - استعدادیابی در شنا (قسمت دوم)

استعدادیابی در شنــا (قسمت دوم)

شناسایی ویژگیهای جسمانی

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

شناسایی مهارت های روانی و عاطفی

هنگامی که مهارتهای روانی و عاطفی به فهرست احتیاجات افزوده می شوند، عضویت در جامعه ورزشکاران با استعداد رو به کاهش می گذارد. مجموعه ویژگیهای جسمانی افراد یک بخش مسئله بوده و ویژگیهای روانی و عاطفی، نظیر حضور ذهن داشتن برای استفاده از استعداد جسمانی بکر در یک محیط رقابتی پیچیده یک بخش مهم دیگر مسئله می تواند باشد. در اینجا منظور صرفاً برخورداری از ضریب هوشی بالا نیست، بلکه درک دورنما یا تصویر بزرگتری از فعالیت ورزشی و ترکیب آن دسته از اطلاعات با مهارتهای جسمانی است که بر نتیجه نهایی اثر می گذارد.

 عوامل تأثیر گذار در تعریف مهارتهای روانی و عاطفی

انگیزه­دورنی، علاقه شدید، ثبـات، سرسختـی، نگرش مثبت، واقع گـرایی، تمرکـز، تـلاش، بردبـاری و رقابت جویی .

در نظر گرفتن عوامل ناملموس

مهارتهای جسمانی قابل مشاهده و اندازه گیری هستند. مهارتهای عاطفی نیز قابل مشاهده­اند اما اندازه­گیری آنها مشکل است. مشاهده و اندازهگیری عوامل نا ملموس امری دشوار است. مفهوم واقعی واژه ناملموس: نامعین، غیر آشکار و یا غیر قابل درک می باشد.

عوامل ناملموس خصوصیاتی هستند که در ورزشکاران وجود دارند اما نمی توان با عدد و رقم به اندازه گیری آنها پرداخت. از آنجاییکه این خصوصیات قابل آموزش هم نیستند، مربیان و والدین می­توانند در مورد آنها با ورزشکاران بحث نمایند تا از افکار یکدیگر بهره مند گردند. ورزشکاران جوان با آشنا شدن به عوامل ناملموس، کم کم می توانند این صفات را در خود رشد و توسعه دهند.

در بالاترین سطوح رقابت همگی از استعداد برخوردار هستند. اما در چنین مواقعی عوامل نا ملموس می توانند به معنای اختلاف بین پیروزی و شکست باشند. در ذیل به 10 عامل نا ملموس ورزشی اشاره شده است.

1- موفقیت در اکثر کارهای غیرممکن  2- تأثیر مثبت بر هم تیمی ها  3- تشخیص موقعیتها  4- ارائه بازیهای قابل توجه  5- قرار دادن هم تیمی­ها در موقعیت بهتر  6- پیش­بینی 7- مربی پذیری 8- سازگاری با شرایط 9- تجلی در شرایز مقتضی  10- غریزه قوی

استعدادیابی در شنا

در سطوح بالاتر استعداد، تيپ بدنی مسأله مهمی برای شناگران محسوب می شود. اين موضوع در سطح مدارس و باشگاهی که در آن مربيان واقعاً با محدوديت انتخاب افراد مواجه هستند، اهميت کمتری دارد.

به اندازه کافی موارد استثنايی وجود دارد که بتوان ورزشکاران مختلف با جثه ها و شکل­های متنوع را به اين رشته ترغيب نمود، اما شنـاگران زبده با افزايش سن، تمايل دارند که نسبت به ورزشکـاران ساير رشته­های ورزشی لاغرتـر و بلندتـر باشند. (مردان 180 تا 185 سانتی­متر و زنان 170 تا 175 سانتی متر). در سطح المپيک، بلندقد و لاغر هستند و دستهای کشيده­ای دارند. زمانی که يان تورپ قهرمان برجسته 400 متر جهان، 17 ساله بود، 5/182 سانتی متر قد و 90 کيلوگرم وزن داشت و کفش شماره 43 می­پوشيد. در بين شناگران داشتن دست و پای بزرگ و کشيده يک مزيت به شمار می رود.

پارامتراهای مهم بدنی در استعداديابی شنا:

همانگونه که در بالا ذکر شد، يکی از ويژگيهای مهم جسمانی در انتخاب ورزشکاران مستعد، فاکتور جثـه بوده که مشتمل بر مجموعه­ای از فاکتورهای بدنی فرد می­باشد و بر اساس هر رشته ورزشی، ضريب اهميت آنها متفاوت می­باشد. پيرو همين مسئله در رشته ورزشی شنـا نيز می­بايست به برخی از فاکتورهای بدنی و ساختاری افراد که دارای درجه اهميت بيشتری نسبت به ساير قسمتها هستند توجه نمود. که در ذيل به آنها اشاره می گردد.

1- سن

2- وزن

3- قد

4- نسبت قد و وزن

5- اندازه فاصله بين دو دست

6- عرض شانه

7- عرض لگن

8- ارتفاع بالا تنه

9- ارتفاع پايين تنه

10- شماره سايز پا

شنـا - اصول تغذیه در کودکان ورزشکار (قسمت اول)

تمام كودكان نیاز به تغذیه ای كامل و حاوی مواد مغذی دارند. ولی اگر فرزند شما ورزش می كند، نیاز به رژیم غذایی دقیقتری دارد.

تغذیه كودك در هنگام ورزش مغایرتی با تغذیه كلی ندارد، ولی شامل غذاهای مفیدتر برای بدن می باشد. همچنین داشتن رژیم غذایی خاص برای كودكان توصیه نمی شود. اگر فرزند شما تغذیه مناسبی داشته باشد، انرژی كافی را جهت فعالیتهای ورزشی دریافت می كند، اما در ورزشهایی كه طولانی مدت تر هستند (5/1 تا 2 ساعت) مانند شنا و ورزشهای دو، شما باید وسواس بیشتری را در انتخاب غذا جهت بالا بردن انرژی كودك خود به خرج دهید.

مرحله پیش از بلوغ و دوران بلوغ، یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های رشد انسان محسوب می‌ شود. برای دستیابی به حداکثر راندمان رشد و نمو، انجام فعالیتهای ورزشی توأم با رعایت یک برنامه غذایی متعادل و مناسب به طور قوی توصیه و تاکید می ‌‌شود. علاوه بر تکامل جسمی و روانی و شکل‌گیری شخصیت، بالفعل شدن استعدادها مانند بروز مهارتهای تخصصی ورزشی نیز از ویژگیهای دوران بلوغ محسوب می ‌شود.

در دوران کودکی و پیش از بلوغ، ظرفیت انجام فعالیت‌های ورزشی در دختران و پسران به طور کامل با یکدیگر قابل مقایسه است، اما با پیشرفت مراحل بلوغ، تغییرات و واگرایی چشمگیری میان دو جنس آشکار می‌ شود.

چه در دختران و چه در پسران، فعالیتهای منظم ورزشی سبب دستیابی به حداکثر رشد ماهیچه ناشی از فرآیند بلوغ، افزایش توان هوازی و بی‌هوازی، افزایش توان کلی بدن، افزایش قدرت عضلانی و استقامت شده که همه این موارد معیارهای مهمی برای افزایش راندمان فعالیت‌های فیزیکی محسوب می ‌شود.

گسترش توانایی ها در پسران چشم گیرتر است، چون تجمع چربی بیشتر در بدن دختران طی بلوغ تا حدی سبب کاهش برخی تواناییهای ورزشی میشود.

فعالیت‌های ورزشی شدید طی بلوغ و فقدان وزن‌گیری کافی، می تواند با ایجاد اختلالات اندوکرین و نوراندوکرین، مهار غدد جنسی و اختلال در تخریب و بازسازی طبیعی استخوانها، سبب ایجاد پیامدهایی مانند توقف رشد قدی، تـأخیر یا مهار بلوغ جنسی و نبود کفایت توده استخوانی شود که به طور مسلم، سلامت آتی فرد را به مخاطره می اندازد. شواهد متقاعد کننده ای وجود دارد که اختلالات اندوکرین و نبود تعادل در متابولیسم استخوانها در کودکان ورزشکار، به طور قابل توجهی با کمبودهای اساسی تغذیه ای ناشی از نیاز افزوده شده بر اثر فعالیت‌های ورزشی در ارتباط است و با نوع فعالیت ورزشی ارتباطی ندارد.

از علایم کمبودهای تغذیه ای در کودکان ورزشکار می توان به موارد زیر اشاره کرد:

خستگی، بی‌ حالی، خواب آلودگی، تحریک پذیری، بی ‌اشتهایی و اختلالات بالینی مانند عفونت‌های مکرر، دهیدراتاسیون و صدمه به بافت‌های نرم.

گسترش و توسعه مهارتهای ورزشی به موازات رشد و بلوغ در ارزیابی نیازهای تغذیه ای کودکان ورزشکار، در نظر گرفتن فاکتورهای تأثیرگذار مانند میزان سلامت، جثه بدنی، پیش از بلوغ و مرحله بلوغ، میزان فعالیت بدنی روزمره، طول مدت و نوع ورزش روزانه یا هفتگی افراد ضرورت دارد.

افزایش سایز بدن و آغاز روند بلوغ، سبب افزایش قدرت عضلانی و توان هوازی و مقاومت بدن در برابر فعالیتهای سنگین تر می شود. در کودکان کمتر از هشت سال رفتارهای پر تحرک و بازی‌های کودکانه مانند دویدن، پریدن و انجام حرکات آکروباتیک، به طور طبیعی می تواند به بهبود هماهنگی و قدرت عضلات و مهارتهای جنبشی و افزایش توان هوازی کمک کند.

پیش از شروع فرآیند بلوغ حتی با تأمین تغذیه کافی (به طور مثال، افزایش انرژی و پروتئین دریافتی)، ماهیچه های اسکلتی ظرفیت لازم برای افزایش حجم (هیپرتروفی) را ندارند، اما با آغاز بلوغ، افزایش سطح هورمونهای جنسی و هورمون رشد در گردش، سبب افزایش حجم عضلات و گسترش توان و قدرت آنها می شود. افزایش ترشح آندروژن ها به خصوص تستوسترون در پسران نوجوان، به تحریک رشد در تمامی ‌نواحی و افزایش توده عضلانی بدن منجر می‌ شود. افزایش ترشح استروژن در دختران نوجوان نیز با افزایش انباشت چربی و تغییر نسبت چربی به پروتئین همراه است.

شنـا - قوانین و و مقررات ورزش شنا (قسمت اول)

آشنايی با استخر : اندازه های فنی و نكات بهداشتی

اندازه های فنی: استخرهاي موجود با توجه به نحوه استفاده به سه دسته تقسيم می شوند:

1-استخر آموزشی ۲- استخر تفریحی  ۳- استخر قهرمانی

1-استخر آموزشی: معمولاً در ابعاد 8*8 و یا 8*10 متر طوری طراحی و ساخته می شود كه الگوهای آموزشی و يا ابزارهای كمك آموزشی در آن مد نظر باشد، مثلاً عمق آن حداكثر به۲۰/۱ متر و به صورت شيب دار به نحوی ساخته كه لااقل يك ضلع استخر علاوه بر كم عمق بودن قسمتی از آن به صورت پلكان وارد استخر شده تا برای آن دسته از اشخاصی كه از وارد شدن ناگهانی در آب وحشت دارند مناسب باشد. ميله هايی استيل در اطراف ديواره ها و در قسمت سطح آب نصب شده كه حدود 10 سانتيمتر با ديواره فاصله دارند كه براي غوطه ور شدن و آموزش دست و پا بسيار مورد استفاده قرار مي گيرد، عمق آب اينگونه استخرها قابل تنظيم است. جداي از ميله استخرهاي آموزشي لوازم كمك آموزشي نظير: تخته شنا به ابعاد مختلف - دوقلوي شنا - حلقه لاستيكي - كمربند نجات - بازوبند نجات - دماغ گير - گوشي پاي دولفيني (قورباغه) - و....كه هر كدام موارد خاص خودش را دارد، براي افراد مختلف مورد استفاده قرار مي گيرد.
2-استخرهای تفریحی: ابعاد و اندازه مشخصی برای اینگونه از استخرها موجود نیست و به هر شکلی امکان طراحی و ساخت آنها وجود دارد. استخرهای ساخته شده با ابعاد ۵/۱۶*۳۳ متر را می توان در این دسته بندی قرار داد.
2-استخرهای قهرمانی: طول اينگونه استخرها 25 و یا 50 متر و عرض آن ۲۰-۲۵ متر متغير است و عمق آن كمتر از ۸۰/۱ متر نيست اينگونه استخرها به دو صورت روباز يا سر پوشيده مورد بهره برداري قرار مي گيرد. در ضلع عرض استخر سكوهايی نصب مي شود كه به عنوان سكوی استارت مورد استفاده شناگران است اين سكوها به ابعاد 50*50 سانتيمتر با شيب 10 سانتيمتر به صورت ثابت يا سيار نصب مي شود و ارتفاع تا سطح آب بايد بين 50تا70 سانتيمتر باشد. دستگيره های كرال پشت بايد طوری به سكو وصل باشد كه در ارتفاع 30تا60 سانتيمتر و جلوتر از ديواره استخر نباشد، هر چهار طرف سكوها بايد شماره گذاری شود و اين شماره طوری نصب می شود كه اگر پشت به سكو ها بايستيم سكوی شماره 1 در طرف راست و شماره 2 بعد از آن و بقيه به همين ترتيب شماره گذاري خواهد شد.

تعداد خطوط شنا (لاين) بسته به عرض استخر بين 6تا8 خط متغير است، اين خطوط به وسيله طنابي كه دو سر آن با قلابهايي به ديواره استخر وصل است در طول استخر كشيده مي شود. روی طناب اجسام غوطه ور دو انتهای طناب با رنگ ساير قسمتها متفاوت است. عرض هر خط شنا بايد ۵/۲ متر باشد.
طناب نشانه براي برگشت كرال پشت بايد در عرض استخر و در ۸۰/۱ سانتي بالاي سطح آب قرار داشته ضمناً اين طنابها براي برگشت كرال پشت بايد 5 متر از ديوار انتهای استخر فاصله داشته باشد. خطوطی در كف استخر و در وسط خطوط شنا و به رنگ تيره كشيده شده كه عرض آن 20 سانتيمتر است و در طول استخر كشيده می شود و فاصله آن با ديواره عرضي 2 متر است كه به وسيله خط عرضي ديگر كه پهنای آن 20 سانت است قطع می شود (به صورت T) طول اين خط يک متر است. نور استخر بايد كافي و طوری از بالا به آب بتابد كه در سر تا سر استخر نور مناسب وجود داشته باشد، برای ديد بهتر شناگران از چراغهای كه در ديواره داخلی استخر نصب مي شود ولتاژ آن حدود 12 ولت است استفاده مي دشود.

نكات بهداشتی استخر:
در استخرهای سر پوشيده به دليل سيستم آب گرم محيط برای رشد ميكروب و عوامل بيماری زا بيشتر از استخر های رو باز فراهم است لزا علاوه بر وجود دستگاه تصفيه آب كه مداوم در حال فعاليت است و با مكش آب استخر به داخل تصفيه خانه و برگشت آن به استخر و وجود دستگاه كلرزني اتو ماتيك آب آن تصفيه و كلر زده مي شود، لازم است حتماً نكات بهداشتي آن نيز رعايت گردد:

1-ديواره و كف استخر به وسيله كاشي و يا سراميك براي شستشوي بهتر پوشانده مي شود.
2- لبه هاي استخر نسبت به سطوح اطراف آن كمي بر آمده و شيب آن به طرف داخل استخر است. تا آبهاي سطحي با برخورد  به برآمدگي ها وارد استخر نشود (شيب دار بودن  لبه به خاطر جلوگيري از مواج شدن آب است).
3- قبل از ورود به استخر، گرفتن دوش و زدن شامپو به منظور رعايت نظافت آب استخر ضروری است.
4-پس از خاتمه و خروج از استخر جهت نظافت شخصي زدن صابون و شامپو و گرفتن دوش ضروری است.
5- حد فاصل بين رختكن و استخر و قبل از ورود به آن حوضچه آب كلر قرار دارد كه براي ضد عفوني كردن پاها استفاده مي شود.
6- علاوه بر زدن شامپو پيشنهاد مي شود حتماً لاي انگشتان دست و پاها و زير بغل هم با صابون شسته شده تا مانع از رشد ميكرب و قارچ شود.
7. برای استفاده صحيح از استخر و رعايت حقوق ديگران توجه به نكات بهداشتي و ايمني كه در تابلوها و اعلايم هشدار دهنده نصب و اعلان مي شود، همچنين گوش دادن به تذكرات ناجيان غريق استخر، محيطي دلنشين و نشاط آور را به وجود مي آورد و شناي در آن موجبات خاطر اطمينان  كساني است كه از استخر وحشت دارند.

 

شنـا - مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا عبارتند از :

1. تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل
2. تعییـن اهداف ماکـروسیـکل
3. تعیین اهداف مزوسیکل
4. تعیین اهداف میکروسیکل
5. تعییـن جزئیات میکروسیکل
6. برنامه­ریـزی جلسه تمرین

۱- تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل

     در گام نخست باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. ممکن است تیم شما بهترین تیم استخر یا حتی بهترین تیم شهر باشد، با این حال باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. مربی و شنــاگران باید بدانند که از چه تاریخی تمرینات آغاز خواهد شد و در چه تاریخ و مسابقه­ای باید نتیجه تلاشها مورد ارزیــابی قرار گیرد. در واژه علم تمرین به یک فصل تمرین، ماکروسیــکل می­گویند. بنابراین ماکروسیکل از یک مسابقه مهم تا مسابقه مهم بعدی است. تمام مربیان باید در گام اول ماکروسیکل تمرین را مشخص نمایند.

۲- تعییـن اهداف ماکـروسیـکل

     پس از آن که ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شد، مربی انتظارات کلی خود از تیمش را در جدولی می­نویسد. این جدول به صورت فرضی نگاشته شده و بدیهی است که هر مربی باید با شناخت و تجربه خود اقدام به تعیین اهداف تیمش نماید. البته برنامه تعیین شده باید به صورت مکرر مورد بازبینی قرار گیرد تا در صورت نیاز تعدیل شود.

۳- تعیین اهداف مزوسیکل

     پس از تعیین اهداف کلی فصل، ماکروسیکل را به بخش های کوچکتری تقسیم می کنیم تا بتوان در مراحل قابل کنترل تری فصل تمرین را پیش برد. برخی مربیان هر 3 تا 8 هفته تمرین را یک بخش کوچک در نظر می گیرند و آن را مزوسیـکل می نامند. سپس مزوسیکل را به هفته های تمرین تقسیم نموده و هر هفته را میـکروسیکل می­نامند. بنابراین هر مزوسیکل، 3 تا 8 میکـروسیکلی است که با اهداف ویژه ای تشکیل شده است­.

ماکروسیکل

1 فروردیــن - 1 تیــر 1390

مزوسیکل

مزوسیکل 1

مزوسیکل 2

مزوسیکل 3

مزوسیکل 4

هفته

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

هدف کلی

آماده سازی عمومی

آماده سازی اختصاصی

آماده سازی رقابتی

تیپـر و مسابقه

انتقال

اهداف جزئی

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیــک بهبـود انعطاف­پذیـری

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیـک بهبـود سرعت

حفظ ظرفیت هـوازی بهبود مهارت مسابقه­ای

ریــکاوری

حفظ ظرفیت هـوازی

 

 

هفته­های اول تا سوم به عنوان مزوسیکل 1 ، هفته­های چهارم تا ششم به عنوان مزوسیکل 2، هفته های هفتم تا نهم به عنوان مزوسیــکل 3 و هفته­های دهم تا دوازدهم به عنوان مزوسیکل چهارم در نظر گرفته شده است. سپس برای هر مزوسیــکل نــامی در نظر گرفته می­شود که نشان دهنده اهداف کلی آن مزوسیــکل است. اگرچه واژه­ها در میان مربیــان متفاوت است اما واژه­های آماده­ســازی عمومی، آماده­سـازی اختصاصــی، آماده سازی رقابتی، تیپــر و انتقال در میان مربیــان بیشتر مورد استفاده قرار می­گیرد.

۴- تعییـن اهداف میکروسیـکل

     پس از تعیین اهداف مزوسیکل باید اهداف هر هفته یعنی میکروسیکل­ها را در جدولی که اهداف کلی هر میکروسیکل را نشان می دهد تعیین نمود.

 ۵- تعییـن جزئیات میکروسیکل

بدیهی است که هدف هر جلسه تمرین باید در راستای هدف آن هفته (میکروسیکل) و در نهایت هدف مزوسیکل و ماکروسیکل باشد. در این گام مربیان باید اهداف دقیق تمرین را مشخص نمایند و سپس بر اساس اولویت آنها را در برنامه روزانه قرار دهند. پیشنهاد می­شود مربیان در هر جلسه تمرین به نکات تکنیکی، مهارت­های مسابقه­ای، فیزیولوژیکی (به ویژه بهبود ظرفیت هوازی) و روانی توجه نمایند و برای هر یک مقداری تمرین در نظر بگیرند.

۶- برنامه­ریـزی جلسه تمرین

پس از آن که طرح کلی تمرین بدست آمد، شما می­توانید برنامه روزانه را طراحی نمایید. از این مرحله به بعد باید برنامه را به صورت جزئی یادداشت نمود و از تمرینات بسیار متنوع شنـا، تعدادی را انتخاب و آنها را در برنامه قرار داد. برای تحقق اهداف خود می­توانید از تمرینات مختلفی بهره ببرید. در حقیقت برای انجام هر کاری راه­های مختلف وجود دارد و شما باید ابزار مناسب را برای محقق ساختن اهدافتان مشخص نمایید.

شنـا - مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا

مراحل برنامه ریزی تمرین در شنـا عبارتند از :

1. تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل
2. تعییـن اهداف ماکـروسیـکل
3. تعیین اهداف مزوسیکل
4. تعیین اهداف میکروسیکل
5. تعییـن جزئیات میکروسیکل
6. برنامه­ریـزی جلسه تمرین

۱- تعیین و مشخص نمودن ابتدا و انتهای فصل

     در گام نخست باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. ممکن است تیم شما بهترین تیم استخر یا حتی بهترین تیم شهر باشد، با این حال باید ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شود. مربی و شنــاگران باید بدانند که از چه تاریخی تمرینات آغاز خواهد شد و در چه تاریخ و مسابقه­ای باید نتیجه تلاشها مورد ارزیــابی قرار گیرد. در واژه علم تمرین به یک فصل تمرین، ماکروسیــکل می­گویند. بنابراین ماکروسیکل از یک مسابقه مهم تا مسابقه مهم بعدی است. تمام مربیان باید در گام اول ماکروسیکل تمرین را مشخص نمایند.

۲- تعییـن اهداف ماکـروسیـکل

     پس از آن که ابتدا و انتهای فصل تمرین مشخص شد، مربی انتظارات کلی خود از تیمش را در جدولی می­نویسد. این جدول به صورت فرضی نگاشته شده و بدیهی است که هر مربی باید با شناخت و تجربه خود اقدام به تعیین اهداف تیمش نماید. البته برنامه تعیین شده باید به صورت مکرر مورد بازبینی قرار گیرد تا در صورت نیاز تعدیل شود.

۳- تعیین اهداف مزوسیکل

     پس از تعیین اهداف کلی فصل، ماکروسیکل را به بخش های کوچکتری تقسیم می کنیم تا بتوان در مراحل قابل کنترل تری فصل تمرین را پیش برد. برخی مربیان هر 3 تا 8 هفته تمرین را یک بخش کوچک در نظر می گیرند و آن را مزوسیـکل می نامند. سپس مزوسیکل را به هفته های تمرین تقسیم نموده و هر هفته را میـکروسیکل می­نامند. بنابراین هر مزوسیکل، 3 تا 8 میکـروسیکلی است که با اهداف ویژه ای تشکیل شده است­.

ماکروسیکل

1 فروردیــن - 1 تیــر 1390

مزوسیکل

مزوسیکل 1

مزوسیکل 2

مزوسیکل 3

مزوسیکل 4

هفته

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

هدف کلی

آماده سازی عمومی

آماده سازی اختصاصی

آماده سازی رقابتی

تیپـر و مسابقه

انتقال

اهداف جزئی

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیــک بهبـود انعطاف­پذیـری

بهبـود ظرفیت هوازی بهبـود تکنیـک بهبـود سرعت

حفظ ظرفیت هـوازی بهبود مهارت مسابقه­ای

ریــکاوری

حفظ ظرفیت هـوازی

 

 

هفته­های اول تا سوم به عنوان مزوسیکل 1 ، هفته­های چهارم تا ششم به عنوان مزوسیکل 2، هفته های هفتم تا نهم به عنوان مزوسیــکل 3 و هفته­های دهم تا دوازدهم به عنوان مزوسیکل چهارم در نظر گرفته شده است. سپس برای هر مزوسیــکل نــامی در نظر گرفته می­شود که نشان دهنده اهداف کلی آن مزوسیــکل است. اگرچه واژه­ها در میان مربیــان متفاوت است اما واژه­های آماده­ســازی عمومی، آماده­سـازی اختصاصــی، آماده سازی رقابتی، تیپــر و انتقال در میان مربیــان بیشتر مورد استفاده قرار می­گیرد.

۴- تعییـن اهداف میکروسیـکل

     پس از تعیین اهداف مزوسیکل باید اهداف هر هفته یعنی میکروسیکل­ها را در جدولی که اهداف کلی هر میکروسیکل را نشان می دهد تعیین نمود.

 ۵- تعییـن جزئیات میکروسیکل

بدیهی است که هدف هر جلسه تمرین باید در راستای هدف آن هفته (میکروسیکل) و در نهایت هدف مزوسیکل و ماکروسیکل باشد. در این گام مربیان باید اهداف دقیق تمرین را مشخص نمایند و سپس بر اساس اولویت آنها را در برنامه روزانه قرار دهند. پیشنهاد می­شود مربیان در هر جلسه تمرین به نکات تکنیکی، مهارت­های مسابقه­ای، فیزیولوژیکی (به ویژه بهبود ظرفیت هوازی) و روانی توجه نمایند و برای هر یک مقداری تمرین در نظر بگیرند.

۶- برنامه­ریـزی جلسه تمرین

پس از آن که طرح کلی تمرین بدست آمد، شما می­توانید برنامه روزانه را طراحی نمایید. از این مرحله به بعد باید برنامه را به صورت جزئی یادداشت نمود و از تمرینات بسیار متنوع شنـا، تعدادی را انتخاب و آنها را در برنامه قرار داد. برای تحقق اهداف خود می­توانید از تمرینات مختلفی بهره ببرید. در حقیقت برای انجام هر کاری راه­های مختلف وجود دارد و شما باید ابزار مناسب را برای محقق ساختن اهدافتان مشخص نمایید.

شنـا - اضافه بار بيش از حد سبب عارضه بيش تمريني مي شود

اضافه بار بيش از حد سبب عارضه بيش تمرينی می شود



اگرچه اضافه­بـار سبب تغيير مي­شود اما مقدار آن بايد مناسب باشد. براي مثال اگر  به کودکي که روزانه 1000 متر شنا مي­کند، بگوييم که بايد از اين پس روزانه 5000 متر شنا کند قطعاً اين کار سبب آسيب به وي و در نهايت عارضه بيش تمرينی خواهد شد. پس اضافه بار نادرست چه به لحاظ شدت (سرعت)، حجم (مسافت) و تواتر (تعداد جلسات تمرين) می­تواند سبب شکست در روند تمرين شود. از سوی ديگر اگر مقدار اضافه بار کافی نباشد، اصولاً تحريکی براي تغيير به وجود نخواهد آمد.

مقدار مطلوب اضافه بار چه مقدار است:

معمولاً مربيـان با دانش و تجربه شخصي اقدام به تعيين مقدار اضافه بار مي­کنند و در برخي موارد دستورالعمل بسيار دقيقي وجود ندارد. براي مثال در خصوص حجم تمرين، افزودن حداکثر 30 درصد به حجم هفتگی تمرين يک توصيه منطقي به نظر می رسد. بدين ترتيب اگر شنــاگری هفته­ای 3000 متر شنا مي­کند، براي هفته آينده نبايد بيشتر از 3900 متر شنــــا کند. در خصوص تمرين با وزنه پيشنهاد مي­شود که براي افزايش شدت از فرمول X+3 استفاده شود. بدين ترتيب اگر فردي 10 حرکت پرس سينه را با وزنه 100 کيلوگرمي انجام مي­دهد، هنگامي مجاز به افزايش بار وزنه است که بتواند همان 100 کيلوگرم را 13 بار جابه­جا نمايد. حال ورزشکار مي­تواند به تعداد 10 تکرار بازگشته اما 5/2 تا 5 کيلوگرم به وزنه 100 کيلوگرمي اضافه نمايد. اگرچه اين دو مثال حد و مرز افزايش حجم تمرينات شنا و وزنه را مشخص مي­کند اما در بسياري از موارد اين حد و مرز تعيين نشده و مربيــان با تکيه بر دانش و تجربه خود اقدام به طراحي تمرين مي­کنند. براي مثال در خصوص شدت تمرين پيشنهاد مي­شود مربيان فقط هنگامي اقدام به اضافه بار نمايند که شنــاگر قادر شود سرعت جديد تمرين را با همان سطح از تلاش قبل اجرا نمايد. براي مثال اگر شنــاگري قادر است با ضربان قلب حدود 130 تا 140 ضربه در دقيقه، 20 تا 50 متر را با 10 ثانيه استراحت حدود 40 ثانيه شنا کند، فقط زماني مجاز به افزايش سرعت شنا است که قادر شود همان تمرين را با ضربان قلب کمتر از 130 به راحتی انجام دهد.

شنـا - استعدادیابی در شنا (قسمت دوم)

استعدادیابی در شنــا (قسمت دوم)

شناسایی ویژگیهای جسمانی

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

شناسایی مهارت های روانی و عاطفی

هنگامی که مهارتهای روانی و عاطفی به فهرست احتیاجات افزوده می شوند، عضویت در جامعه ورزشکاران با استعداد رو به کاهش می گذارد. مجموعه ویژگیهای جسمانی افراد یک بخش مسئله بوده و ویژگیهای روانی و عاطفی، نظیر حضور ذهن داشتن برای استفاده از استعداد جسمانی بکر در یک محیط رقابتی پیچیده یک بخش مهم دیگر مسئله می تواند باشد. در اینجا منظور صرفاً برخورداری از ضریب هوشی بالا نیست، بلکه درک دورنما یا تصویر بزرگتری از فعالیت ورزشی و ترکیب آن دسته از اطلاعات با مهارتهای جسمانی است که بر نتیجه نهایی اثر می گذارد.

 عوامل تأثیر گذار در تعریف مهارتهای روانی و عاطفی

انگیزه­دورنی، علاقه شدید، ثبـات، سرسختـی، نگرش مثبت، واقع گـرایی، تمرکـز، تـلاش، بردبـاری و رقابت جویی .

در نظر گرفتن عوامل ناملموس

مهارتهای جسمانی قابل مشاهده و اندازه گیری هستند. مهارتهای عاطفی نیز قابل مشاهده­اند اما اندازه­گیری آنها مشکل است. مشاهده و اندازهگیری عوامل نا ملموس امری دشوار است. مفهوم واقعی واژه ناملموس: نامعین، غیر آشکار و یا غیر قابل درک می باشد.

عوامل ناملموس خصوصیاتی هستند که در ورزشکاران وجود دارند اما نمی توان با عدد و رقم به اندازه گیری آنها پرداخت. از آنجاییکه این خصوصیات قابل آموزش هم نیستند، مربیان و والدین می­توانند در مورد آنها با ورزشکاران بحث نمایند تا از افکار یکدیگر بهره مند گردند. ورزشکاران جوان با آشنا شدن به عوامل ناملموس، کم کم می توانند این صفات را در خود رشد و توسعه دهند.

در بالاترین سطوح رقابت همگی از استعداد برخوردار هستند. اما در چنین مواقعی عوامل نا ملموس می توانند به معنای اختلاف بین پیروزی و شکست باشند. در ذیل به 10 عامل نا ملموس ورزشی اشاره شده است.

1- موفقیت در اکثر کارهای غیرممکن  2- تأثیر مثبت بر هم تیمی ها  3- تشخیص موقعیتها  4- ارائه بازیهای قابل توجه  5- قرار دادن هم تیمی­ها در موقعیت بهتر  6- پیش­بینی 7- مربی پذیری 8- سازگاری با شرایط 9- تجلی در شرایز مقتضی  10- غریزه قوی

استعدادیابی در شنا

در سطوح بالاتر استعداد، تيپ بدنی مسأله مهمی برای شناگران محسوب می شود. اين موضوع در سطح مدارس و باشگاهی که در آن مربيان واقعاً با محدوديت انتخاب افراد مواجه هستند، اهميت کمتری دارد.

به اندازه کافی موارد استثنايی وجود دارد که بتوان ورزشکاران مختلف با جثه ها و شکل­های متنوع را به اين رشته ترغيب نمود، اما شنـاگران زبده با افزايش سن، تمايل دارند که نسبت به ورزشکـاران ساير رشته­های ورزشی لاغرتـر و بلندتـر باشند. (مردان 180 تا 185 سانتی­متر و زنان 170 تا 175 سانتی متر). در سطح المپيک، بلندقد و لاغر هستند و دستهای کشيده­ای دارند. زمانی که يان تورپ قهرمان برجسته 400 متر جهان، 17 ساله بود، 5/182 سانتی متر قد و 90 کيلوگرم وزن داشت و کفش شماره 43 می­پوشيد. در بين شناگران داشتن دست و پای بزرگ و کشيده يک مزيت به شمار می رود.

پارامتراهای مهم بدنی در استعداديابی شنا:

همانگونه که در بالا ذکر شد، يکی از ويژگيهای مهم جسمانی در انتخاب ورزشکاران مستعد، فاکتور جثـه بوده که مشتمل بر مجموعه­ای از فاکتورهای بدنی فرد می­باشد و بر اساس هر رشته ورزشی، ضريب اهميت آنها متفاوت می­باشد. پيرو همين مسئله در رشته ورزشی شنـا نيز می­بايست به برخی از فاکتورهای بدنی و ساختاری افراد که دارای درجه اهميت بيشتری نسبت به ساير قسمتها هستند توجه نمود. که در ذيل به آنها اشاره می گردد.

1- سن

2- وزن

3- قد

4- نسبت قد و وزن

5- اندازه فاصله بين دو دست

6- عرض شانه

7- عرض لگن

8- ارتفاع بالا تنه

9- ارتفاع پايين تنه

10- شماره سايز پا

شنـا - استعدادیابی در شنا (قسمت دوم)

استعدادیابی در شنــا (قسمت دوم)

شناسایی ویژگیهای جسمانی

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

برای توصیف قابلیتهای جسمانی افراد از واژه­هـای مختلفی استفاده می­شود که عبارتند از:

جثـه، سرعت، چـالاکی، قدرت، تـوان، چـابکی، انعطاف پـذیری، هماهنـگی، استـقامت و بینـایی که در ذیل تعاریف مرتبط با هر یک ارائه شده است. لازم بذکر است که به جز فاکتور جثـه فرد، شناسایی سایر فاکتورهای ذکر شده نیازمند حضور فرد در شرایط تمرینی رشته ورزشی مورد نظر می باشد.

شناسایی مهارت های روانی و عاطفی

هنگامی که مهارتهای روانی و عاطفی به فهرست احتیاجات افزوده می شوند، عضویت در جامعه ورزشکاران با استعداد رو به کاهش می گذارد. مجموعه ویژگیهای جسمانی افراد یک بخش مسئله بوده و ویژگیهای روانی و عاطفی، نظیر حضور ذهن داشتن برای استفاده از استعداد جسمانی بکر در یک محیط رقابتی پیچیده یک بخش مهم دیگر مسئله می تواند باشد. در اینجا منظور صرفاً برخورداری از ضریب هوشی بالا نیست، بلکه درک دورنما یا تصویر بزرگتری از فعالیت ورزشی و ترکیب آن دسته از اطلاعات با مهارتهای جسمانی است که بر نتیجه نهایی اثر می گذارد.

 عوامل تأثیر گذار در تعریف مهارتهای روانی و عاطفی

انگیزه­دورنی، علاقه شدید، ثبـات، سرسختـی، نگرش مثبت، واقع گـرایی، تمرکـز، تـلاش، بردبـاری و رقابت جویی .

در نظر گرفتن عوامل ناملموس

مهارتهای جسمانی قابل مشاهده و اندازه گیری هستند. مهارتهای عاطفی نیز قابل مشاهده­اند اما اندازه­گیری آنها مشکل است. مشاهده و اندازهگیری عوامل نا ملموس امری دشوار است. مفهوم واقعی واژه ناملموس: نامعین، غیر آشکار و یا غیر قابل درک می باشد.

عوامل ناملموس خصوصیاتی هستند که در ورزشکاران وجود دارند اما نمی توان با عدد و رقم به اندازه گیری آنها پرداخت. از آنجاییکه این خصوصیات قابل آموزش هم نیستند، مربیان و والدین می­توانند در مورد آنها با ورزشکاران بحث نمایند تا از افکار یکدیگر بهره مند گردند. ورزشکاران جوان با آشنا شدن به عوامل ناملموس، کم کم می توانند این صفات را در خود رشد و توسعه دهند.

در بالاترین سطوح رقابت همگی از استعداد برخوردار هستند. اما در چنین مواقعی عوامل نا ملموس می توانند به معنای اختلاف بین پیروزی و شکست باشند. در ذیل به 10 عامل نا ملموس ورزشی اشاره شده است.

1- موفقیت در اکثر کارهای غیرممکن  2- تأثیر مثبت بر هم تیمی ها  3- تشخیص موقعیتها  4- ارائه بازیهای قابل توجه  5- قرار دادن هم تیمی­ها در موقعیت بهتر  6- پیش­بینی 7- مربی پذیری 8- سازگاری با شرایط 9- تجلی در شرایز مقتضی  10- غریزه قوی

استعدادیابی در شنا

در سطوح بالاتر استعداد، تيپ بدنی مسأله مهمی برای شناگران محسوب می شود. اين موضوع در سطح مدارس و باشگاهی که در آن مربيان واقعاً با محدوديت انتخاب افراد مواجه هستند، اهميت کمتری دارد.

به اندازه کافی موارد استثنايی وجود دارد که بتوان ورزشکاران مختلف با جثه ها و شکل­های متنوع را به اين رشته ترغيب نمود، اما شنـاگران زبده با افزايش سن، تمايل دارند که نسبت به ورزشکـاران ساير رشته­های ورزشی لاغرتـر و بلندتـر باشند. (مردان 180 تا 185 سانتی­متر و زنان 170 تا 175 سانتی متر). در سطح المپيک، بلندقد و لاغر هستند و دستهای کشيده­ای دارند. زمانی که يان تورپ قهرمان برجسته 400 متر جهان، 17 ساله بود، 5/182 سانتی متر قد و 90 کيلوگرم وزن داشت و کفش شماره 43 می­پوشيد. در بين شناگران داشتن دست و پای بزرگ و کشيده يک مزيت به شمار می رود.

پارامتراهای مهم بدنی در استعداديابی شنا:

همانگونه که در بالا ذکر شد، يکی از ويژگيهای مهم جسمانی در انتخاب ورزشکاران مستعد، فاکتور جثـه بوده که مشتمل بر مجموعه­ای از فاکتورهای بدنی فرد می­باشد و بر اساس هر رشته ورزشی، ضريب اهميت آنها متفاوت می­باشد. پيرو همين مسئله در رشته ورزشی شنـا نيز می­بايست به برخی از فاکتورهای بدنی و ساختاری افراد که دارای درجه اهميت بيشتری نسبت به ساير قسمتها هستند توجه نمود. که در ذيل به آنها اشاره می گردد.

1- سن

2- وزن

3- قد

4- نسبت قد و وزن

5- اندازه فاصله بين دو دست

6- عرض شانه

7- عرض لگن

8- ارتفاع بالا تنه

9- ارتفاع پايين تنه

10- شماره سايز پا

سلام بر دوستان

مطالب جدید اماده کردم که به زودی در وبلاگ خواهم گذاشت

آپدیت کردن وبلاگ

بدلیل خراب شدن سرور های بلاگفا حدود دو ماه وبلاگ را آپدیت نکردم

اوف ..

بالاخره بعد از سالها این بلاگفا درست شد
دیگه کم کم داشتیم بیخیال میشدیم